اثر میدان های مغناطیسی یکنواخت با شدت کم بر سرعت هدایت الکتریکی عصب حرکتی محیطی مدیان

با افزایش حضور میدان های مغناطیسی یکنواخت با شدت های کم در محیط های مختلف از جمله کارخانه ها، صنایع، وسایل حمل و نقل، بیمارستان ها، اطراف وسایل برقی خانگی و نیز کاربردهای آن در زمینه های پزشکی، بررسی دقیق و همه جانبه اثرات این نوع میدان ها بر خواص و عمل کرد بافت های مختلف بدن انسان، به خصوص بافت عصبی، از نقطه نظر حفاظت و ایمنی و نیز استفاده درمانی از آن ها، لازم و ضروری می باشد. با توجه به این مطالب، تحقیق حاضر جهت بررسی اثر میدان های مغناطیسی یکنواخت با شدت کم بر سرعت هدایت الکتریکی سیگنال های عصبی صورت گرفت. میدان مغناطیسی اعمال شده 5/0 میلی تسلا و محل پرتودهی، عصب حرکتی محیطی مدیان در محل اتصال آن به عضله ابداکتورپولیسیس برویس بود. مقدار زمان تأخیر و سرعت هدایت الکتریکی عصب ذکر شده با دستگاه تحریک و ثبت cadwell 5200 a روی مچ دست چپ 30 نفر از مردان سالم، 1 بار بدون اعمال میدان و بار دیگر در زمان برقرار شدن میدان، اندازه گیری شد. با بررسی و اندازه گیری منحنی های پاسخ دستگاه تحریک مشاهده شد که میدان مغناطیسی سبب کاهش سرعت هدایت الکتریکی سیگنال های عصبی، از طریق افزایش زمان تأخیر در عمل کرد میانجی های عصبی ـ عضلانی در محل سیناپس عصبی ـ عضلانی یا افزایش زمان تأخیر در انتقال سیگنال در فیبرهای عضلانی، می گردد(05/0 p< ). علت افزایش زمان تأخیر و کاهش سرعت هدایت الکتریکی در محل سیناپس عصب و عضله، می تواند به بلوک شدن موقتی اثر میانجی های عصبی ـ عضلانی از جمله استیل کولین و تغییر میزان غلظت آن ها به واسطه اثر نیروی لورنتز یا ناشی از افزایش فضای سیناپسی عصب و عضله تحت اثر میدان مغناطیسی باشد. هم چنین افزایش زمان تأخیر در انتقال سیگنال توسط فیبرهای عضلانی می تواند به علت تغییر در میزان غلظت کلسیم یا تغییر آستانه تحریک پذیری فیبرها، تحت اثر میدان مغناطیسی باشد.